ประเภทนิทานท้องถิ่น เป็นเรื่องสั้น เรื่องแปลกหรือเกินความเป็นจริง แต่เชื่อว่าเคยเกิดขึ้นจริง แบ่งออกได้อีก 3 ประเภท คือ
1.นิทานอธิบายเหตุ จะเล่าถึงสาเหตุที่สัตว์หรือมนุษย์มีรูปร่างที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน หรือไม่ก็ตอบคำถามว่า“ทำไม”
2.นิทานเกี่ยวกับความเชื่อ เป็นเรื่องที่มีการนับถือ ทั้งที่มีตัวตนหรือไม่มีตัวตนก็ตาม ว่าเป็นความจริงหรือมีอยู่จริง
3.นิทานคติสอนใจ จะนำหลักธรรมทางพระพุทธศาสนามาเพิ่มเติมเสริมแต่งให้สนุกสนาน และเป็นข้อเตือนใจในการดำเนินชีวิต
ประเภทนิทานเรื่องสัตว์ จะเป็นเรื่องที่แสดงให้เห็นถึงสันดารของสัตว์ สัตว์โง่ สัตว์ฉลาด สัตว์เจ้าเล่ห์ และสัตว์ที่ดี
ประเภทนิทานตลกขบขันมีขนาดสั้น มุ่งเน้นที่จะสร้างความขบขันให้แก่ผู้ฟัง แบ่งออกได้ 2 ประเภท คือ
1.นิทานตลกขบขันประเภทไม่หยาบโลน แนวเรื่องเกี่ยวกับ ความฉลาด ความโง่ คนขี้เกียจได้ดี
2.นิทานตลกขบขันประเภทโม้ เรื่องแนวนี้ผู้ฟังจะได้ความสนุกจากเรื่องเหลือเชื่อ เรื่องที่เป็นไปไม่ได้
นอกจากนี้จะเห็นได้ว่านิทานพื้นบ้านไม่ได้ให้เพียงแต่ความสนุกสนานเพลิดเพลินแก่ผู้ฟังอย่างเดียว ยังให้ความรู้ที่สอดแทรกมากับนิทาน เช่น ความรู้เกี่ยวกับ ขนบธรรมเนียม ประเพณี พีธีกรรม ศาสนา ความเชื่อและประวัติศาสตร์ นอกจากนี้ยังแฝงไว้ด้วยคติสอนใจต่างๆอย่างมากมาย ที่สามารถนำมาปรับใช้ในชีวิตประจำวันได้เป็นอย่างดี